Muzycznie nowoczesne i przebojowe, a lirycznie – dokładnie takie, jak trzeba, by wzruszać, śmieszyć i rozbrajać świat ironią.

Kilka lat temu Marcin Januszkiewicz wygrał konkurs Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (śpiewając „Pieśń Legionów Polskich” oraz piosenkę okołowojenną „Nim wstanie dzień” Krzysztofa Komedy ze słowami Agnieszki Osieckiej). A że twórczość największej poetki piosenki noszonej przez polską ziemię była mu bliska od zawsze, bo to z jej słowami na ustach szedł jako student warszawskiej Akademii Teatralnej od sukcesu do sukcesu i jej właśnie poświęcił swój debiutancki – koncertowy! – album.

„Osiecka po męsku” wypełniona jest odważnymi, choć dalekimi od estetyki szoku, wersjami wielkich przebojów („Nim wstanie dzień”, „Kołysanka dla okruszka”, „A ja wolę moją mamę”, „Deszcze niespokojne”, „Wariatka tańczy”, „Niech żyje bal”) i piosenek mało znanych („Części zamienne”, „Cyrk nocą”, „Na kulawej naszej barce”, „Od nocy do nocy”, „Diabły w deszczu”). Januszkiewicz jest aktorem, więc rozumie, że słowa zwykle są „o czymś”. Nie ulega jednak terrorowi interpretacji, bo wie, że czasem tekst piosenki służy do zabawy; jest też muzykiem, więc swobodnie żongluje wokalnymi konwencjami, nagina „nieśmiertelne” frazy, używa głosu jak instrumentu, korzystając z dyskretnego, elektronicznego akompaniamentu kolegów z zespołu.